Günaydın yazacaklarım uzun olabilir şimdiden zaman ayırıp okuduğunuz için teşekkür ederim.lise son sınıftayken aynı okuldan birine aşık oldum ve görüşmeye başladık 5 yıl boyunca görüştük çok seviyordum deliler gibi aşıktım ona.universiteyi kazandım.universiteye gidince sevdiğim adam artık eskisi gibi beni aramamaya başladı ben üniversiteye gitmistim oda memleketten uzak başka bir ile çalışmaya kendi liseyi bitirmeden terk etti.sonra bana seni çok istedim ama annem istemiyo diyerek ağlayarak benden ayrıldı ağlayarak ayrıldık.bigun ben kütüphanedeyken şunun bir facesine bakayım dedim ki onca yıl hiç bakmamışım şifresini dahi bilmem tahmin yürüttüm sadece ismime sahiplik eki ekleyerek hep seslenirdi bana bende öyle denedim tek seferde açıldı mutlu oldum demekki hala seviyo annesi engel oldu bize diye ama mesajlarıni okuyunca durumun hiçte düşündüğüm gibi olmadığını gördüm.calismaya gittiği yerde halasının kızıyla görüşmeye başlamis hemde benimle görüştüğü tarihte kızla aynı ismi taşıyoruz bende şifresi benim ismim diye mutlu olmuştum o an basımdan kaynar sular döküldü 5 yılımı vermiştim oysa gözyaşlarıma boğuldum hiç bir zaman arayıpta neden böyle yaptın demedim.oda beni hiç aramadı ve ben sürekli gözyaşları içinde bana geri dönüşünü bekledim yanlış anlaşılmasın geri kabul etmek için değil artık ben seni istemiyorum olanlardan haberim var demek için.her akşam ailem sesimi duymasın diye battaniyeyle ağzımı kapatır öyle ağlardım.allah kahretsinki onu hala çok seviyordum sonra bi gün tesadüf arkadaş ortamında nişanlandığını evlenmek üzere olduğunu öğrendim evlendi memlekete gelmedi çalıştığı şehre yerleşti.ben hep ah ettim ona.meger ilişkimize ben sadece çok anlam yüklemişim meğer 5 yıl boyunca kandirilmisim gel zaman geç zaman tüm bu olanlarin üstünden 5 yıl geçti mezun olmuşum çalışmaya başlamışım ama hayatıma birini almamışım korkmuşum. Taki canım eşim cikagelene kadar görücü usulü evlendik ama tüm içimdekileri söküp attı asıl aşkı eşimle yaşıyorum.esimde diğerinin kaldığı ilde yaşıyordu.koskoca il sonuçta.evleneli bir buçuk yıl oldu 6 aylık bebeğim var.bebegime hamileyken bir gün sağlık ocağı dönüşü yolda onunla karşılaştım.elim ayağım boşaldı üstümden ter akti bayilacam sandım böyle hissetmemin sebebi hiç beklemediğim bir anda birden karşımda belirivermesi onun yüzünden cektiklerim geldi aklıma arkama bile bakmadan yürümeye devam ettim.sonra öğrendim ki meğer biz aynı mahallede yaşıyoruz apartmanlar bir birinden bir kaç adim ötede ve eşimle tanışıyorlar.boyle bir tesadüf olsun asla istemezdim.allah yukarda eşime çocuğuma deliler gibi aşığım çok çokta mutluyum ama o insanın yüzünü her dışarı çıktığımda denk gelip görmek istemezdim.koskaca şehirde aynı mahalleye denk düşmek