Ben ilk hamileliğimi öğrendim çok dayanamadan eşime söyledim eşim o gece bir hevesli annesini aradı ve babaanne oluyorsun dedi ve kaynanam ne biliyim oğlum erken değil mi pek bi sevinemedim dye gereksiz bir cümle kurdu ve eşim o gece bana sırtını dönüp ağlayarak uykuya daldı yani en güzel gecem zehir oldu o gün ağlamaktan helak olmuştum resmen gözüm gözüme değmemişti velhasıl kelam sözün özüne gelirsek ben bir türlü bu olayı unutamıyorum ve kaynanamın çocuğum hakkında söylediği her şey o kadar batıyor ki sevmesini bile istemiyorumbu ruh halinden nasıl çıkacağımı hiç bilmiyorum kaynanamlara gitmek istemiyorum izne gitmek istemiyorum 15 gün bile o kadar çok büyüyor ki gözümde zaten anlaşamıyoruz her şeyi karışması beni ondan iyice soğutuyor ama eşimi de çok seviyorum ve gerçekten harika bir insan onu üzmek istemiyorum nasıl kurtulacağım bu halden