1 seneyi geçti ailemi görmüyorum. Ne komşu kabul ediyoruz ne evden dışarı çıkıyoruz kendi evimizde kendi halimizdeyiz hala pandemi en başından beri. Bi eşim gidiyor işe o da mecbur.. Yoruldum.. Özledim annemi, babamı, kardeşlerimi, sevdiklerimi.. Bitmeyecekse duyarsız fikirsizler yüzünden bitmeyecek. Ben özlem duyup ağlarken onlar elini kolunu sallayarak her türlü gezmelerindeler.. Hakkımı zerre kadar helal etmiyorum. Çünkü ancak birlikte başarabiliriz.. Ama bunu bilmiyorlar....