1 yılı geçti sanırım burdayım.ilk başta hamile kalamıyorum diye arayışta olduğum için girmiştim. Pko luydum. Stresliydim kafa dağıtmak için girdim
Bazen sıkıntılarımı anlattım.
Ben artık hiç biseyden zevk almıyorum iyi de değilim kötü de değilim.her zmaan hastalık konusunda sıkıntılarım var di ama bu sene herşey o kadar üst üste geldi ki ...
2019 kasımda hamile olduğumu öğrendim. Hemde burdaki güzel yurekli insanlarin dualarindan sonra..
Cook mutlu oldum ben eşim ailem ama içimde hep ya bisey olursa korkusu var di.sukur Bebeğimle ilgili herşey sorunsuz ilerledi.taa ki 4.ayıma kadar zaten nefes darlığı.vardi biraz daha kötüleşti uyuyamaz oldum .herkeste bunu hamilelige yordu .zaman geçti öyle.virus falan araya girdi 29 haftalıkken kontrole gittim uzanamadım nefessiz kaldım. Doktor doğum yapamazsın dedi acil Gönder di göğüs kalp.doktoruna .araştırma h.gonderdiler sonra giderim.dedim 30 haftalıkken tam da doğum günü geçende esimle.kutladik.o gece çok keskin ağrı girdi sağ kasigima beraberinde 3.defa üst üste kusma karnım.kas katı.oldu ölüyorum dedim.hemen araştırma hastanesine gittik.hersey bütün kötü şeyler o zaman başladı. Kalbimde taşikardi solunum düşmesi kan gazım da yükseklik durumum iyi değil hamile olmasaydım yoğun bakıma alincaktim. Tahliller vs derken net bi tani konulamadi.akciger embolis8nden şüphelendiler....17 gün yattım oksijen tedavisi vs.kontrollere gittim eve oksijen cihazı yazdılar.yine bi.gun kontrole gittim 36.5 de kadın dogum A göründüm alttan baktı eliyle sonra cihazla .ondan 9nce gebelik zehirlenmesi falan yok suyun az suyun cok derken kanamam oldu muayebeden sonra.nst için gittim kanamayı gördüm ebeler normal.dedi doğum odasında iki ebe daha baktı.alttan .normal diyip bağladılar nst yi sonra eve gönderdiler .aksam yemegin8 beklerken terasta esimle oturutken birden kovayla boşaltır gibi suyum geldi....apar topar ustum basım berbat dur7mda o hastaneye gittik baktılar.ettiler nst bağladılar bikac dk sonra çözdüler başka hastane ye götürün burda doğum yapamaz die .eşim le falan tartışmaya başladılar. Sonra hemşireler 2 saati var götürün yoksa ölür dedi.apar topar kendi aracınızla ben annem kaynanam eşim izmir e gittik ...acile halim perişan annem ağlıyo bembeyaz olmuş eşim çaresiz....ben şok haldeyim.ordan kadın doğum vs derken .konulan tanıları durumları anlattım bitane patavatsız doktor yanında dedi ki of ya of böyle zor.kotu hastalar hep bana denk geliyo falan ...ailemi.esimi göremeden hemen sezaryana alındım. Bebeğim çıktı göstermediler hemen çıkardılar oysa ben hep hayal etmsitim doğucak hemen kucağıma alicam kokusunu içime çekicem beraber c8kicaz burdan diye...45 dk falan kaldım.beni kadın doğum yoğun bakıma aldilar bebegim ayağımın ucunda ama zihnim.bulanik halim yok ve bacaklarım zaten uyuşuk.bi süre sonra oksijenim hızla düştü 50 lere doktorlar toplandı basima nivm makinesi getirdiler basınçlı.bi oksijen cihazı ve ilk defa gördüğüm için çok.korktum yüze mıknatıs gibi yapışıyor sıkıca bağlıyorlar..yapmayın diye ağladım başımda Bir sürü doktor hademeler falan .doktor bağırdı birak bunu takalım yoksa boğazını delicez ölmek mi istiyosun diye.korktim cok korktuk acı çeke çeke iz8n verdim .sonra tomografiler tahliller .aileme de doğumda sorun çıkmadığı için gidin yarın 9 da gelip hastanızı alabilirsiniz demisler. Ama tabi sonradan durumum.kotulesti.beni 3.basamak anestezi yoğun bakıma aldilar.orda çok ağır hastalar var ..ailemi aramışlar hemen gelin hastanızın durumu kot8 diye .bizimkilerde kantinde çay içer gideriz eve sabah geliriz diye düşünmüşler daha çay ları içmeden haber gelmiş o korkuyla koşmuşlar...kağıtlar imzalar .arayan hemşire hastanızı entübe bölüme alıyoruz demiş solunumsikintisi var die.o korku panik göz yaşını anlatamam size..lohusa halimle bebeğime dokinamadan o ağır hastaların yanına alındım sağim solum entübe hasta dolu hepsi çok ağır Allahım dayanamadım ağlama krizlerine girdim ailemde görüşemiyorum ailem dışarda ben içerde perişaniz.gunde 1 kere doktor arayıp bilgi veriyor ama nasıl bilgi....ben babamı ilk def o kadar çaresiz o kadar ağlarken gördüm..annem desen perişan.cok zor günlerdi.bilmem yog7n bakımın kaçıncı günü yine ağlıyorum çıldırıcam.bi hemşire geldi elimi tuttu oda ağlamaya başladı teselli etti .bana kağıt kalem verdi eşine ailene ne yazmak istiyosun yaz onlar hep kapıda veririm onlara akşama doğru da aileni ararız konuşursun dedi.o hemşireyi asla unutmucam o kadar iyidi ki ...haklarını yiyemem hepsi çok iyi çok merhametliydi ama alev hemşire bana en büyük iyiliği yaptı..aradı konuştum annemin ağlamaktan sesi gitmiş..o çaresizliği anlatamam size.kelimeler boğazımda düğümleniyor..bi 10 gün sonra göğüs servisine alındım ordada kabuslar bitmedi ...durumum duzelmiyo sürekli düşüyor oksijenim kangazim yüksek.15 gün sonra doktor taburcu etmeyi planladi o zamanda zturre oldum cikamadim.sonra 5 gun daha kaldim 20.gunun sonjnda doktor tahlil yaptirdi geldi seni taburcu edicem ama 1 sartla dedi bende tm dedim bebeginin iki ayagini op benim yerime dedi iyi insan her yerde iyi.koskoca profesor amq bqbq gibi .ondan oncemi de doktorumdu profesor du ama tas kalpliydi .Neyse çok uzattım. 20 gun sonunda eve geldim bebeğimi ilk defa gördüm değişik duygular yaşadım.oyle böyle biraz iyidim. 1 ay geçti geçmedi korona oldum yine oksijen hızla düştü yine yoğun bakıma yattım 12 gün. Ağlama krizleri kabuslar neler neler .hala durumum aynı çarpintım var oksijenim dusuyo4 .özellikle uzanınca nefessiz kalıyorum. Ölmekten çok oğlumun annesiz kalmasından korkuyorum.
Size tek tavsiyem sağlığınızın kıymetini bilin