O bize hiç kıyamazdı, yüzümüz asık olsa neşeli hareket ederdi biz gülelim diye
Eksik bişey imiz olsa bizden önce farkeder alırdı
Korur kollar sakınırdı
Kimseye heves ettirmezdi
Okuyalım diye türlü nasihatler ederdi
Abdestsiz gezmezdi her an dua ederdi okurdu
Çalışırdı bizim için kemoterapi aldığında bile işe gitti
Çok merhametliydi ağlayan bir yoksul görse gece uyumazdı ağlardı
Rüyamda kandil sabahı evime geldi camdan izledi baktı evime sonra sessiz sedasız gitti sabah namazından sonra kalktım Kuran okudum babama. Hoşgeldin babammmm evime dedim... Yasin suresi gönderdim ruhuna.
En son giydiği kazağı ve pantolonu duruyor dolapta, poşete koydum arada bir koklarım sonra geri katlarım tekrar giydirecekmişim gibi, kırışık kalmasın, alışkanlık işte... poşette olunca ter kokusu gitmiyor...