Diğer postta eskileri hatırlayınca annemle bir sürü şey aklımıza geldi birini anlatmak isterim sizede 
Gecekonduda oturduğumuz zamanlardı. Dayılarimin 2 kızı bizde kalacaklardi ogün. Yer sofrasında yemeğimizi yedik topladık tv izliyorduk. Kiler odasının ordan fındık faresi çıktı bir mutfağa bir kiler odasina giriyor hepimiz görüyoruz ama annemle biz sakince oturuyoruz ablamlar bize bakıyor niye tepki vermiyorlar biz mi yanlış görüyoruz diye eminde olamıyorlar fare hızlı hareket ettiği için. En sonnda fare salonun ortasına dogru gelip koltuğun altına girdi. Ablamlar koltuğun üstüne çıkıp hala fare fare diye bağırmaya başladılar annemde aa sen çok oldun artık diyip elektirikli süpürgeyi aldı başladı fareyi kovalamaya.. bende ablamları sakinleştirmeye çalışıyorum korkacak birşey yok ben her gün görüyorum tek dertleri karınlarını doyurmak diye (ortaokuldaydim ozamanlar çok mu salagim çok mu iyi niyetliyim bilemedim
)
Annem koridora kadar kovaladı hatta kablo yetişmedi peşinden priz arayana kadar fare kaçtı annem tuhh tam yakalayacaktim dedi
Koridorda patates soğan çuvalı vardı annem eline geçeni bana atıyordu fare arkalarına saklanıyor diye bu esnada da ablamlar halen bön bön bakıyorlar
Sonra kayboldu fare yakalayamadık.
Evin son haline baktığımızda curcunaydi patates soğanlar yuvarlanmış koltuklar biri önde biri arkada berbattı ev okadar ugrastigimizada değmedi. Ablamlar anneme hala yakalayamazsin öyle dedi annem halen elktrkli suprgenin woltu yüksek tutar diyordu
Ben ise anne bırak gitsin sen onu yakalarsan devamında sülalesi de gelir anası babası dedesi emmisi
Ne günlerdi yaa 
