İstanbula yeni taşındık eşimin işinden dolayı hiç istemedim buraya gelmeyi büyük şehir olduğu için birde kalabalık olduğu için hep ön yargılıydım. Neyse taşımalı 3 hafta oldu. Babam geldi ziyaretimize eşim çalıştığı için evden çıkamadım hiç neredeyse alan çok dar 8 aylık bebeğimle zorlanıyorum tek çıkamıyorum bugün dedi hadi gel değişiklik olsun size bir kaç durak ileride büyük bir oyun parkı var oraya gidelim dedi hazırlandık metroya bindik ama nasıl kalabalık ineceğimiz durağa geldik ben bebek arabasının kilidini açarken tam bir el poponu sıktı gibi hissettim arkamda milyon insan var başta çantalar var ona çarptım sandım sonradan farkettim durumu ses çıkarsam kim olduğu ortaya çıkmayacak bir sütü insan tıkış tıkış babam tek tek kavga edecek durduk yere problem çıkacak. Sussam içim içimi yiyor eve geldik eşime anlatmadım ama anlatıp anlamamakta çok kararsızım. Bir kez daha nefret ettim şu şehirden Allah böyle insanların belasını versin cennet yüzü göstermesin hiçbirine. Şe rfsiz ler