Ya gerçekten hiç istemediğim ,sevmediğim olayın orta yerinde buldum kendimi.
Hava aşırı güzel bugün farugu parka götürdük halasyla.
Parkta da bir çocuk var 6 7 yaşlarında.
Çocuk hiperaktif sanırım.
Diğer çocukları boğuyor falan .
Ben zaten parka gidip kenarda oturup çocuğunun kaymasını izleyen bir anne 2 senedir olamadım.
Peşinde geziyorum düşer falan diye.
Faruk kaydıraktan kaydı.
Çocuk da o sırada kaydiragn orda.
Dedim ki kalk bakalım Faruk abi kaysin.
Daha cümlem bitmeden çocuk kaydı ayakkabıları bot ve farugun kafasına kuuuuuuut diye o hızla geldi o botlar.
Faruk avaz avaz ağlıyor ben de dedim ki
"Ama yavaş cocugum be"
Yemin ederim ne bağırdım ne sürat yaptım ağzımdan çıkan bu.
Kadın avaz avaz bagiriyo o da çocuk o da çocuk bilmem ne.
Dedim cocuksa peşinde dur o zaman elinde çekirdek laklak yapıyorsun ben niye benimkinin damla damla pesindeyim?
Bagiriyo çocuk o da falan.
Dedim ya sen ne saksafon caliyosun? Senin çocuğuna bagirsam haklısın,vursam haklısın bişey mi dedim de otuyosun?
Çocuğun botlarının izi farugun yüzünde,
Napocaktim öpücük mu atacaktım teşekkür mü edecektim ..
Ennnn nefret ettiğim olaydır çocuk kavgası.
2 gün sonra onlar parkta oynasa biz birbirimizi. Yüzüne bakamicaz
Ama gerçekten çok sinirlerim bozuldu ya..