Bu durumu yaşayan biri olarak yazmak istedim .
5 yaşındayken üvey annem oldu aynı evde yaşadık 3-4 ay. İlk 1 aydan sonra babama bu gece birlikte uyuyalım mı korkuyorum karanlıktan baba dedim. Babamda tamam dedi. Uvey anne (adı batsın) geldi hadi hayatım uyuyalım dedi babamda bugun kızımla uyuyacam sen git uyu dedi. Kadında trip attı iyi bundan sonra her gece kızınla uyursun dedi. Babam biraz tv zapladiktan sonra bana bakıp: üvey annen üzüldü baksana trip atıp gitti üzülmesin o bugece yalnız uyu başka zaman uyuruz birlikte dedi.
3-4ay sonra kadinla ayrıldı sonra birlikte uyuyalım dedi bana babam sarıldığı zaman onu öldürmek isterdim. Ben korktugumda yanımda kal dedigimde bana lazımdn şimdi istediğin kadar sarıl hiç anlamı yok derdim içimden.
Tabiki sizinle aynı değil ama uyuma konusu aklima geldi yazayım dedim . Daha 4 yaşında bırak öpsün koklasin babasina sarılsn . Hakkıdır. Neden bu kadar büyüttün anlamış değilim ? Seni bu duyguya iten sebep ne ? Çocuğu sana uzak mı davranıyor ? Olup bitenimi farkında ? Yada öz annesimi dolduruyor çocuğu ? Neden bu şekilde düşündüğünü anlamaya çalıştığım için soruyorum. Linç etmek için değil. Sende sarıl onlarla uyu. Çocuk istemiyor mu ? Olabilir de kim bilir içinde neler büyüttü bilemeyiz. Oyunlar oyna ablası ol ki oylesindir eminim buna ama daha fazlasını yap. Bir yetim öksüz sevindirmek en büyük sevap beni hep hor görüp babamla aramı bozmaya çalıştılar. İçimde büyük bir yaradır . Sen çocuğun içine sebep ve sonuç ne olursa olsun yara açma incitme. Sen belki anlamazsın iyi niyetinden asla suphem yok beni yanlış anlama lütfen. Çok hassas olur 4-5 yaşındaki çocuklar. Ben çok ağlayıp üzülüyordum aklıma eski günlerim geldi öyle uzunca yazmak istedim