Arkadaşlar o gün gördüğüm resimler o güne aitti zaten kıyafetleri falan bire birdi. Ben 14 Şubat'ta herşeyi öğrendim ve zaten benim için o zaman herşey bitmişti annemle ve babamla konuştum babamda asla böyle birşeyi kabul edip beni o adamın yanına yollamazdi adam dahi demek istemiyorum. Benim için bitti kendisi ben iki gün arkadaşımda kaldım çünkü o benim yerimi buldu bulamaz sanıyordum ama bulmuş. Ardından oraya geldi ve kapıyı açmadım ya Burdan gidersin ya da polis çağırırım dedim zorluk çıkarma bittin benim için diye bağırdım zaten onları söylerken bile canım nasıl yanıyordu hala da yanıyor çünkü birşeyleri atlatmis değilim olay henüz çok taze . 3 ya da 4 hafta sonra bilmiyorum belki de 1 hafta sonra çocuğum bu strese nasıl dayanır bilmiyorum ama doğacak Allah nasip ederse ben zaten çocuk gelişimi okuyordum ve atanamamiştim o yüzden çocuk o bu su derken fazla iplemedim. Biz babamla bir anlaşma yaptık ilk öncelikle ben o şahısa dava açıyorum elimdeki delileri mahkemeye vereceğim.ayrica yüklü bir miktarda tazminat davası da açacağım ve her ay çocugun nafakasını da yatıracak paraya ihtiyacım yok ama onu öyle bir surundurecegim ki yaptıklarına pişman olacak. Ve ben babamın bir evi var oraya çıkacağım ailemle birlikte de yaşamayacagim ayriyeten tekrardan öğretmen olmak için elimden ne geliyorsa yapacağım mesleğimi elime alacağım henüz yaşım 24
Bu arada o şahıs çok yalvardı yakardı pişmanım dedi hatasını kabul etti ama ne diyorduk son pişmanlık neye yarar HERŞEYİN BİR BEDELİ VAR!