Başka postlarda okumuştum.
Bebeğim yerine eşime biberonu vermeye çalışıyordum gibi yorumlara çok gülmüştüm.
Başıma geldi
Kızımı yatarak emziriyorum. Dikişlerim daha iyileşmedi oturmak rahatsız ediyor. Alıştım yani yatarak emzirmeye.
Gece sabaha kadar yüz kere sıçrayarak uyandım ve her seferinde pikenin altında ellerimle çırpınır gibi korkarak aradım kızımı. Ellerimle bulamayınca ayaklarimlada baktım kız kayıp aşağıya mı indi diye Emzirirken üstüne yattım yada pikenin altında kaldi nefes alamıyor kızım diye panikle aradım...
Yaa kızlar anne olmak çok zormuş her an ona bişey olacak sanıyorum. Ağladığını duyar duymaz kalkıyorum. Tamam annecim acıktın haklısın doyurcam karnını diye konuşuyorum kızımla sesimi duysun onu bıraktıp gittigimi düşünmesin diye . 1 haftalık bebek öyle düşünmezde ne biliyim.
Kafayı sıyırdım kısaca