Öncelikle iyi geceler kızlar.
Biz eşimle yurtdışına çıkmıştık. Herşey çok güzeldi. Eşimin en yakın arkadaşıyla büyük tartışma yaşadık büyük laflar söyledi felan kavgalı oldum ben bize sizi buraya ben getirdim yaptı bana tokat manyağı yaparım seni dedi. Ve ben sen kimsin dedim annem babam benimle böyle konuşmadı sen hiç konuşamazsın dedim. Böyle böyle kavga büyüdü ve ben Türkiye ye döndüm. Daha sonra eşim geldi 1 ay sonra felan.
Eşim mühendis biz İzmir e taşındık bebeğim oldu çok şükür şimdi 10 aylık daha sonra işinden dolayı daha çok yeni İstanbul a taşındık. Ama burada şartlar o kadar zor ki böyle neredeyse maaş ucu ucuna yetiyor düşünüyorum yarın bir gün bebişim büyüdüğünde birikim bile yapamıyoruz ama yurt dışı öyle değil imkan çok iyi. Neyse konu şu eşimin o arkadaşı kavga ettiğim uzun zamandır konuşmuyordu eşimle mesaj atmış özledim diye sanki kumam gibi hissediyorum..
Bir iş var demiş yurtdışında gelmek istersen gel dedi.bu sefer ben gitmeyeceğim eşim giderse bebeğim var çünkü ama evimde de kalamam tanıdığım kimse yok burada kendi ailemin yanına gideceğim bende 3 4 ay. Eşim giderse maaş konusunda iyi olacak inşallah. En azından bebeğimiz için birikim yapmış olacağız. O kadar kafam karıştı ki. Aslında bir fırsat gibi geliyor.
1 ay önce biri post açmıştı eşim yurtdışına gitmek istiyor iş için gitse mi diye tabiki hiç durmasın demiştim. Ama başa gelince böyle olmuyormuş. Tabi benim durumumda biraz farklı ama..
Demem o ki kızlar biraz empati yapın lütfen siz olsanız ne yapardınız. Bu arada ben evi taşıyalım o zaman memlekete dedim eşim istemedi belki iş kötü çıkar 3 4 ay sonra bırakırım elimizin altında dursun dedi. Aslında haklı bir yandan da daha 4 ay oldu taşınalı.. Regl oldum böyle bir duygusallaştım ağladım durduk yere kötü hissettim kendimi. Benim yerimde olsaydınız eğer nasıl bir yol izlerdiniz.. Cevaplar için şimdiden teşekkür ederim.