AŞK - Adamın biri öyle içten ağlayıp sızlıyordu ki, hâli pür melali yanından geçen Şiblî’nin dikkatini çekti. Adamın hâlini merak etti ve yanına yaklaştı Şiblî. Belli ki pek derin ve büyük bir derdi vardı. Merakla sordu. “Nedir derdin, neden böyle ağlayıp durursun?” Adam: “Benim bir sevdiğim vardı. Güzelliğiyle canıma can, varlığıyla ömrüme ömür katardı. Saadetimin ve huzurumun kaynağı oydu. Ama ecel sevdiğimi elimden aldı, kaybettim onu. Şimdi ben de ayrılık derdiyle yanıyorum. Onsuz bir âlem gözüme kapkaranlık geliyor. Onsuz bedbaht ve perişanım. Ne yapsam ne etsem de hayali gözümden gitmiyor.” dedi.
Şiblî adama şöyle dedi: “Mademki gönlün sevgili hasretiyle yanıp tutuşuyor, o zaman kendine yeni bir sevgili bul! Amma dikkat et de, âşık olduğun sevgili ölümlü olmasın, ölüp gittiğinde seni gam içinde bırakmasın!” La yezal olan Yüce Sevgiliye meftun olanlar üzüntü ve gam çekmezler. O, hep yanlarındadır, kendine aşk ile bağlananların en yakın dostu ve sevgilisidir.