Etme. Nefret ediyorum bu düşünceden, ben sözlendim,bi yere gidildi galiba, ben kalkmadım hizmete. Zaten ilk gittiğim ev tanımam etmem gitmişim oraya, dönerken görümcem bana dedi ki, gelin kendini hizmetiyle sevdirir. Sevmek zorunda değilsiniz dedim. Arabada kayınvalidem felan hepsi vardı. Tek gelinim, bi de görümcem var. Kayınvalidemle oturuyorum. Baştan nasıl alıştırırsanız öyle gider. Ben bi tek eşime hizmet ederim. 9 aylık evliyim daha kayınvalidemin çamaşırına dokunmadım, odasını hiç süpürmedim. Akşam yemekten sonra biz mutfakta içeriz çayımızı, kayınpeder salonda içer, bi iki kez ben götürmüş olabilirim, kayınvalidem götürür çayını, devamına da o bakar. Herkes kendi işini yapmayı bilecek, ben kimsenin hizmetçisi değilim. Severek evlendim, eşim de sert bi insan. Ben gerektiği gibi konuşurum ama haklıysam annemle böyle konuşamazsın demez bana. Ama annesi ters bi laf ederse de kojulmalarınıza dikkat edin der, tabiki bana da der. Kimsenin hatta küçük çocuğun felan işini hizmetini yapamam. Alıştırmadım kimse de benden beklemez. Evde olduğum gün akşam yemeği yaptım, masa o biçim hazır herkes geldi görümcem kızı felan, daha da 15 günlük gelinim. Bi baktım yemek yendi, masa öylece duruyo millet çayı doldurmuş salona geçiyor. Herkes tabağını makinaya koysun çalıştıralım rahatça oturalım dedim. O gün bu gündür kimse tabağını masadan almadan kalkmaz. Evlilik hizmetçilik değil canım. Yap kızım nolacak, işten kimse ölmez diye yetiştirildiğimizden biz hizmetçi olduk. Annem hiç hoşnut değildir benim bu halimden ama doğru olan benim yaptığım