O kadar kötü durumdayım ki 10 aylık kızım var. Hayattan zevk alamıyorum sürekli kaybetme korkusu ölüm korkusu oluyor içimde içimden hiç bir şey yapmak gelmiyor kafam yerimde değil, zaten he r şey o kadar anlamsız geliyor ki bu dünya da, ama beni en çok mahveden kızım ona karşı böyle olmamam lazım biliyorm ama elimde değil, mutlu insanları gördükçe nasıl mutlu olabiliyorlar acaba diye düşünüyorum mutlu olacak bir şey yok ki. Gurbette ve yalnızım komşum yok kimsem yok, bayram da memlekete gideceğim acaba ailemle görüşmek ortam değiştirmem iyi gelir mi, ilaç kullanılmıyor emzirdiğim için. Yemek yiyemiyorum kızıma dahi zor hazırşıuorım yemeğini ne olur bana umut dolu bir şeyler yazın geçecek diyin bende geçti diyin, bundan sonra hiç mutlu olamayacak gibi hissediyorum 
(
