Bekar hayatım bambaşkaydı... Dubleks evde garajda 2 tane araba cebimde kartlar... Maddi olarak çok rahattım. Kendim de görev yapıyordum.ogretmenim aynı zamanda akademik çalışıyordum. Asla.bos durmazdim.. sürekli projeler, seminerler kendimi nasıl geliştiririm diye düşünürdüm. Evde bı annem bı babam bı ben vardım. Evin en küçük cocuguydum. 28 yaşındayım. Babam annem melek gibi insanlar. Hiçbir sorunum yoktu. Sevgilim yoktu. Evlilik düşüncem yoktu. Gelen herkesi reddettim. Hatta öyleleri geldi ki hem maddi hem manevi iyi insanlar babam bile bı tanı dedi ama reddettim. 2021 Eylül ayında eşimle tanıştım. Akademik bı ortamda. Seviyeli bı konuşmayla. Asla evlilik gibi düşüncem yoktu. Ama yemin ederim nasıl oldu nasıl olaylar gelişti anlamadım. Bı baktım babamla tanıştı. Ve evlendik. Görevi gereği Manisa'nın bı köyüne geldik. Ve o bekar hayatım tamamen bitti. Maddiyati geçiyorum. Allah büyük kulunu riziksiz bırakmaz ama ben hayatımda köy görmedim. Diyeceksiniz ki bilmiyor muydun evlenmeden önce bilmiyordum bana ilçede olcaz dedi. Tamamen eve kapandım. 1 senedir hicbisey yapamıyorum. Ot gibiyim artık söylenenleri bile algılamada güçlük çekiyorum. Oturup sohbet edebileceğim seviyede kimse yok. İnsanlar geliyo konuştuğumuz tarla bağ bahçe bı yere kadar sohbet gidio. Bı derdim yok, bazı dengesiz huyları olsada eşim iyi biri bana karşı ilgili. Ama ben gittikçe duygularımı kaybediyorum. Şuan 5 buçuk aylık hamileyim. Çocuğa bile tepki verip sevinemiyorum. Bişey almak , yemek yemek, uyumak,. Uyanmak, hiç bişey istemiyorum. Ölmeyecek kadar yemek yiyebiliyorum. Kendim zaten psikoloji okudum ama kendime çare bulamıyorum. Psikiyatri ilaç onerio bebekten dolayı alamıyorum. Napicam bilmiyorum bana dua edin