Kızlar nasıl başlıycam bilmiyorum ama o kadar psikolojik olarak bittim ki kızıma sürekli bağıran biri oldm kızım ağlıyor bagrıyorum ne biçim anne oldum ben bilmiyorum sonra oturup onla beraber ağlıyorum baba evine sığamıyorum hiç bir şekilde hergün aynı şeyleri burda da yasıyorum sinirden kafamdaki bütün saçlarım döküldü saç kalmadı bitirdi beni mahvetti bu evlilik boşanma aşamasındayız ama babam eve sıgdırmıyor ne yapacagım bilmiyorum kızım babasız büyücek düşündükçe ağlıyorum bende zamanında babasız yetiştim bir aralar benim hissettiklerimi oda hissedecek herşey üstüme geliyor ki o kadar kimsem yok dertleşemiyorum herşey beni o kadar boğuyor ki biri sanki boğazımı sıkıyor nefes alamıyorum anneliğimi bile doğru düzgün yapamıyorum hergun ağlamaktan göz pınarları kurudu ağlayamıyorum bile yemek yiyemiyorum ben nasıl düzelecegım bilmiyorum bir yandan eşimin yaptıkları bir yandan babamın yaptıkları herşey o kadar canımı yakıyor ki gitmek istiyorum buralardan kimsenin yanımda olmadığı yerlerde kimse bilmesin beni istiyorum ben ne yapacagım artık çok kötü oldum kızıma bağırıyorum sürekli o yavrumun günahı da yok ama elimde olmuyor birdaha bağırmayacagım diyorum yine aynısı oluyor
ah kuzum benim ya kiyamam Rabbim yar ve yardimcin olsun biran evvel hayirli kapilar acsin.Insallah esinle aran duzelir ama hayirsiz isede mutlu bir hayatin olur evladinla.Cok uzuldum bunları dusunup uzulmen bile ne kadar iyi bir anne oldugunu gosteriyor.Hepimiz olsak sanirim bagirip cagirirdik psikoloji farkli bisey kendini sakin annelik olarak eksik hissetme sen muhtesem bir anne ve kadinsin emin ol
1,492,527 soru
24,387,266 cevap
349,063 kullanıcı
Lütfen şikayet nedeninizi seçin:
Yüklemek için tıklayın