17'imde anaokul öğretmenliği stajımla başladım. Nostaljinin en alası, kendi anaokul öğretmenimin yanında başladım meslek hayatına. Tanıdık olduğu için çok çektim tabi ki. Sabah kapıda öğrencileri velilerden alır, ardından işim var diye çıkar 30 çocukla o zaman hiçbir şey bilmeyen beni tek başına bırakır, akşam çocukları velilere vermeye geri gelirdi. Birde bütün aktiviteleri kendi yapmış gibi anlatırdı. Çoğu gün işten çıkar çıkmaz eve gidene kadar sinirimden ağlardım. Devlettekiler ne kadar kötüyse özeldeki eğitim de, öğretmenlerin görev anlayışı da o kadar iyiydi. Ne zaman ki stajyer olarak değil de, öğretmen olarak görev yapmaya başladım, o zaman sevdim mesleğimi. En azından yetki bendeydi, ne devlette ne de özelde çalıştığım dönem hiçbir stajyerimi de 5 dakikadan fazla çocuklarla tek bırakmadım. O yüzden öğretmenlerinizi iyi seçin, bu gözler neler gördü.