8 aylık bebeğim var dışarı çıkmasam bunalıyorum çıkınca da aklım bebegmde, özlüyorum. Evde de bunalıma giriyorum çıkıyım böyle arkadaşımla falan kahve içiyim istiyorum. Bebegimle geziyoruz gunluk o ayrı. Dinlenme molası gibi benim dediğim kendimle olmak. Aslında çıkmak lazım diyorum anne de insan kişisel alana ihtiyaç var ama vicdanen de rahatsız oluyorum. Bugun esimle ciktik bebegim kvdem deydi halaları, teyzesi herkes yanındaydi biliyorum ipek gibi bakılır ondan eşim de gezelim dedi. Tabii ciktik gene hanfendime elbise, ayakabi, oyuncak aldik siz de böyle misiniz? Kendime odaklanamıyorum yani annelik böyle mi ya?