İnsanlardan hele de akrabalardan korkuyorum sürekli dedikodu dedikodu dedikodu. Yüzüme gülüp arkamdan başka konuşulması.
Kendi akrabalarımdan bir dayım kızını korumak için kızının konuştuğu çocuğa ben mesaj atıyormuşum seni seviyormuşum demişim gibi konuşmalar vs hayatımda ne ismini duydum ne cismini ki yeğnim de benim telefonumdan yazıyordu hep kısıtlandığı için bişi diyemiyorum kıyamıyorum canım kanım dedim ama üstüme kaldı kanıtlayamamıştım da hakkımı helal etmiyorum hala daha ama bugun ailecek hasta olduklarını öğrendim yengem bir böbreğini aldırdı diğerinds de büyük kist çıktı dayım kalp hastası oldu şeker hastası oldu yaşları daha 40 larda en üzüldüğüm en ufak yeğnim hasta iştahtan kesilmiş 10 yaşlarında 24 kiloya inmiş daha da zayıflıyormuş. Vebal ne ağırmış meğersem. Birde eşimin tarafı gülümsüyorum ama çok garipler bir sürü şey yaşattılar ama bitmiyor eşim memur olsa da en azından yakınlarda başka bir ile gitsem kaçsam görmesem bayramdan seyrana =( çok korkuyorum çok. Sizde şüpheyle bakıyor musunuz herkese?