Ya şöyle dıyeyım ben gurbetten geldım bizim eşimle ırkımız bile farklı kültürümüz farklı benım alışmam cok zor oldu en azından yemekleri bile hanı kendi kultırlerı asla yadırgamadım hepsi aynı tabakdan yiyordu. E bizde salata bile herkesın ayrıydı. Hal boyle olunca yemek yıyemıyordum. Utanıyorum yemek yemedıgım Gıtmıyordum onlara hanı gelın sın gitmen gerek demı yok bende Gıtmıyordum. Eşime de bırsey en ufak seyde annemle karsılastırıyordum. Kayınvalıdem de oyle yumjsak huylu degıldır yanı sinirlendi mı sınırını cıkarma dan durmaz oda eşime hep eşim boyle soyle gelın boyle mı olur gelir kaynanmasının dizinin dibinde durur. Yanı aklıma gelenler bunlar bu tarz seyler sonra bırgun yıne kavga ettik ben haklı oldugum halde eşimi tuttu cok agladım falan. Sonra karsıma bır hikaye geldı bende acaba sorun bende mi dedım kendimi duzelttım gıttım geldım baktım yavas yavas onunda bana karsı dusuncesı degıstı birgun aksam evine gıttık yemege baktım herkese ayrı tabak koymuş eşin anne hayırdır bune dedı işte gelınım ayrı yıyormus bizde oyle yapacaz artık kendini evinde hissetsin dıye. Şimdi diyorum ki bazen boyle kayınvalıde postu acıyorlar ama keske cuvaldızı kenmıze ıgnegı karsı tarafa batırsak