Hayırlı geceler kızlar
Ben ki umursamazlığı ve sakinliği ile tanınan biriydim.Hic birşeyi takmaz umursamaz ve kolay kolay asla sinirlenen biri değildim.Ama evlendikten sonra yaşadığım şeyleri genel olarak yapım nedeniyle içime çok attım takmıyorum sandım ama aslında herşeyi taktigimi farkettim.O kadar çok içime attım ki yaşadıklarımı artık içimde her kalmadı galiba.Esime,aileme özellikle oğluma kizdigimda üzülüyorum.Cok çabuk parliyorum artık herşeye ve bu beni olumsuz etkiliyor.Sakin kalmaya çabalıyorum ama beceremiyorum galiba.Herkes bana eskiden böyle değildin sen nolmus sana diyorlar.Hepsini geçtim ama yaşadıklarımin oğlumla arama girmesini istemiyorum sakin kalmaya cabaladikca oğlum dahada üstüne gidiyor ve ister istemez sesim yükseliyor.Bunu nasıl aşabilirim.Sizde böyle durumlar atlattiniz mi nasıl atlattiniz hadi biraz dertleşelim ihtiyacım var çünkü.