Arkadaşlar, biraz uzun yazacağım. Olayları yazıyorum ki sizin de fikriniz daha kolay oluşsun. Eşimi evlenmeden önce ailemle tanıştırdım ve o arada bir şeyler oldu ama öyle büyük şeyler değil. Bir şekilde atlattık ama yine de ailem de eşim de birbirlerini sevmediler. Geçen yıl abimin düğününe ilk defa eşim geldi annemgile. Bizde düğünlerde damat yardım eder. Babam da eşime sen yemekleri dağıtır misin demiş. Tabi benim nerde ne yapacağını bilmeyen eşim sanki bu soruda ne varmış gibi sinirlenmiş ve amcamın oğlu, yengem, eniştem işte bunların içinde aileme kardeşlerime o sinirle bir sürü hakaret , küfür etmiş. Ki eşim sinirlenince gözü görmeyen biri. Ben de o zaman hamileydim. Tabi benim bunlardan hiçbirinden haberim olmadı. Daha sonra hamileliğimin 35.haftalarinda kardeşim anlatıyor. Bu arada ailemden farklı şehirde yaşıyorum. Ve ben eşimle çok büyük sorunlar yaşadık. En son ne ailem ne eşim birbirlerinin ömür boyu yüzünü gormeyecekler diye söz verdirdim. Ayrıca karı koca olarak çok iyi. Asla bir dediğimi iki etmez. Evlendigimizden beri yemek bulaşık ne varsa eşim halleder. Her şeyime iğneden ipliğe çok yardım eder. Ancak bu olayı duyduğumdan beri sanki ölü gibiyim ona karşı. 1 yıl geçti hâlâ unutamıyorum yaptığını. Onu öyle severdim ki kalbim yerinden çıkardı onun adını duyunca. Ve ben aklımın yarısı boşa diyor. Diğer yarısı kızım ne olacak babasız diyor. Ne olur nasıl düşüneyim yardım edin bana ?