Evet anne olmak baba olmak zor.
Çok büyük sabır işi..
Belli ki annenin yardımcısı yok. Bütün gün hareketli bir çocuğu zapetmek çok kolay değil. Düşünün süpürge açıyorsunuz 5 dakika geçmeden ortalığı pisletmiş, yer sileceksiniz yer suyunu halıya dökmüş, mutfakta yemek yapacaksınız tencere tava her yer dağılmış, telefonu şarja takacaksonız çocuk gelip elini prize sokacak vs vs vs bi ton örnek gösterebilirim.
Bağırmasını savunmuyorum ama ne yaşadığını bilemiyoruz.
Siz evinize çağırın ya da işin olduğunda bana getir ben bakayım diyin. Belki o zaman anne sağlıklı düşünmeye fırsatı olabilir..
(şahsen benim sabır eşiğim çok düşük ve 2 saat uyutmaya çalıştığım ama uykusu olduğu halde uyumayan uyumadığı için de sürekli mızmız olan kızıma sırf daha beyninde travma yaşamamak adına iki dakika ön odaya geç diyip dişlerimi sıkıp yeri geldiğinde kendime vurup duruyorum, ve şayet gitmezse bağırıyorum da.. Ve hep şunu düşünürüm bir yardım edenim olsaydı ben kızıma asla bağırmazdım asla... O uyuyacak ki ben yemek yapıcam ev toplıycam bulaşık yokıycam..)