Kızlar zaten bunun vicdanını hep çekiyorum.şu an bebeğim 5 aylık.tam olarak durumu anlatacam.baştan diyeyim o zamanlar psikolojim çok bozulmuştu.lohusalik bir yandan sorunlar bir yandan sanki hissizlesmistim bunalıma girmiştim hamilelikte ve doğumda çok sıkıntı çekmiştim bebeğim de kuvezdeydi.
Şimdi detaylı şekilde yazacam.
Ben ilk hamile olduğumu öğrendiğimde eşimle bı gün öncesinde ayrılmıştık.onunla olmayacağını kabul etmiştim ondan öncesinde de çok defa ayrılmıştım ama bırakmamıştı hep.
O zaman da bırakmadı tuttu eve götürdü.ben de annem i cagirir onunla birlikte giderim diye dusunurek gittim.ertesi gün hamile olduğumu öğrendim şok oldum.kabullenemedim.
O yalvardı etti ben yine pek umudum yoktu ama barıştım.hamileligimi burnumdan getirdi.soeumsuzluklari bencillikleri söz verip tutmamalari devam etti.ayrilmak istediğim için satırla üstüme mi yürümedi.silah çekip öldürmekle mi tehdit etmedi.kapıya adam mı koymaya kalkmadı.evet iyi zamanlarimiz oldu ama bunlar da yaşandı çok kötü haldeydim.icki içtiğini öğrendim vs.dogum sancilarimla hastaneye gittigimiz gün barıştik.orda da doğum sancisiyla uğraşırken işyerinin yanındaki kadın bana gelip,"senin kocan da akşama kadar bizimle oturuyor akşam olunca biz onu zorluyoruz senin hamile karın yok mu gitsene evine diye koçan eve gelmiyor dedi.o halde çok zoruma gitmisti.sonrasinda sıkıntılı bı doğum oldu çok korktum.sonra bebeğimi ne kucağıma alabildim ne gorebildim kuveze aldılar.23 gün hiç görmedim.o zaman zarfında sözde aramız iyiydi ama eşim geceleri gelmemeye başladı yine içki içtiğini öğrendim.cok yalnızdım kafam allak bullak ti.hatta kabuslar görüyor sesler duyuyordum evde biri var gibi hissediyordum.annem ve kaynanam vardı.kaynanam da sürekli psikolojik baskı uyguluyordu.esim hergun hastaneye gidip kameradan videosunu çekiyordu bebeğimin.
Ben o dönem hem doğumda o kadının dediği hem lohusalık hem bebeğimi görememek hem de ilgiye ihtiyacım olduğu o zamanda eşimin ilgilenmemesiyle büyük boşluğa düşmüştüm.eşime kıskançlık yapıyordum yok işte hergun niye gidiyorsun yok senin de işine geliyor yok kadınlarla konuştun mu gibi şeyler söylüyordum.tamamen eşime takmıştım.sonra da odaya geçip ağlıyordum tek başıma ben niye böyleyim benim çocuğumu düşünmem gerek diye.
Ne zamanki emzirme için deneme yapmaya gittik bebeğimi aldık geldik.iki hafta sonra yani kırkım çıkmasına denk geliyor.ben bambaşka bi insan oldum.annemler gitti eşim iki gün eve geldi daha da gelmedi.surekli borcumuz var bugün düzelecek yarın düzelecek diye diye 5 aydır gece gündüz eve gelmiyor.bebegimi bile gündüz 5 10 dakika uğrayıp seviyor oysa deli oluyordu kızım kızım diye.ben hep aramı iyi tuttum sabrettim.o defalarca söz verdi çocuk gibi kandım.kiskancligi bıraktım tartışmayı bıraktım hem bebeğimle hem eşimle ilgilendim.ev işleri vs herşeyi yerine getirdim istedim ki mutlu bı aile olalım.bebegime gece gündüz tek başıma baktım.günde 8 doz ilaç 3 kez damla veriyordum.hastalandim ağrılarım oldu ağlaya ağlaya yine baktım.ki sağlık sorunu vardı çok şükür hiç birşey olmadı.
Şu an 10 dakika bile ayrı kalmayı bile düşünemiyorum.
Boşanma davası açmak istiyorum ama eşim bebeği istemiyordu psikolojisi bozuktu vs der de alır diye korkuyorum.onunla da aramız tamamen en son beni korumasız ilişkiye zorluyordu.ben zaten kendimi ***** gibi hissediyordum eve gelmiyordu benimle ve bebeğimle ilgileniyordu gelip bu işi yapıp gitmesi zoruma gidiyordu.korunmasiz ilişkiyi kabul etmeyince bana küfür etti kadınlığıma laf söyledi ki ben kendimi parcaliyordum bütün sorumluluklarimi yerine getirebilmek için.cok zoruma gitti bıçak gibi kesildim.zaten sonra toparlanmadi defalarca barışalım dedi kabul etmedim.daha çok şeyler var.
Benim şu an tek derdim çocuğumun velayeti.
Yalnız şöyle bı durum var ben hep tek başıma baktım.bebegimin riskleri olmasına rağmen şu an kilo alımı sağlık durumu beslenmesi uyku düzeni herşeyi gayet iyi.gelisimi de öyle ayına göre ilerde yüz kızartıcı bı suçum yok.psikolojim lohusalıktan sonra gayet yerinde idi.tamamen bebeğime odaklandım.kendisi gece gündüz ilgilenmedi.atiyorum bı emzik istedim biberon emziği bı ay boyunca bugün yarın diye diye almadı.ya da rutin kontrollerine doğru düzgün götürmedi.sadece mama ve bez aldı bu kadar.
Ayriyetten kendisi ruhsatsız silah taşıyor.
Sürekli borç yapıyor.borclular işyerine kadar geliyor küfür tehdit arıyorlar ediyorlar.
Hatta bı sefer bebeğimle bile tehdit ettiler.
Sorumsuz birisi.surekli husumete giriyor birileriyle.bakici tutacak olsa doğru düzgün parasını vermez sürekli bakıcı degistirir.cunku adam ne borcunu ödüyor ne de yanında çalıştırdığı adamlara maaş veriyor doğru düzgün
Kendisi asla bakmaz.annesi deseniz alzheimer başlangıcı var ve temizlik hastası.ayriyetten sorumsuz kendi de neymiş bezi sabah bağlayacak misin akşama kadar o bez duracakmis.cocugun uykusu var gözleri kapanıyor şimdi uyumasin diyor.ya da uyuyunca uyandırıp a bu uyandı bunun uykusu yok diyor.kendi çocuklarını bile çatlatan kadar aglatirmis iş yapacam diye ya da evde bırakır bı yere gider gelirmiş.annesi mümkün değil bakamaz.diyecegim o ki şimdiye kadar gayet iyi baktım bebeğime.namusuma laf getirecek bı sey de etmedim.sorumluluklarimi yerine getirdim bebeğim gayet iyi.tek sorun hamilelikte ve lohusalıkta aşırı kiskancligimdan ve bebeğimle ilgili konuda psikolojisi bozuk diyecek.40 tan sonra bambaşka biri oldum.doktor da bana psikolojimin düzgün olduğuna dair rapor verse,bu sefer de geçici velayeti verirler rapor çıkana kadar diye korkuyorum.bebegimi silah olarak kullanmıyorum evet babası.ama ben onsuz nasıl durayım o bensiz.bir de gerçekten düzeni ve sağlığı mahvolur çocuğumun.ya düşünün hastayım korona oldum diyor eve gelmiyor uğradığı vakit çocuğu sapır supur öpüyor.gece uykusundan uyandırıp seviyor.isirdigi salatalığı hastayım dediği halde bebeğimin ağzına tutuyor ya daha neler neler.cok uzun oldu biliyorum ama belki okuyan olur hem de içimi dökmek istedim.