AİLE BİREYLERİYLE İLETİŞİMDE ÜSLUP - Kimi zaman aile dışında yumuşak huylu, anlayışlı, tatlı dilli, güler yüzlü olan kişilerin aile içinde eşlerine, çocuklarına hatta anne babalarına karşı sert, kaba sözlü, asık suratlı ve incitici olduklarını görebilmekteyiz. Oysa herkesten önce en yakınlarımıza göstereceğimiz sevgi ve şefkat, Müslümanlığımızın ve insanlığımızın gereğidir. Çünkü Rabbimiz kendi varlığının delillerinden olarak bildirmiştir eşler arasındaki meveddet ve rahmeti (Rûm, 30/21). Buna göre eşlerin birbirine duyduğu sevginin yanı sıra birbirlerine şefkatli ve merhametli olmaları çok özel bir öneme sahiptir.
Sert bir üslup, emredici ifadeler, kızgınlık belki karşımızdaki insanı itaatkâr yapabilir; ama bu durum, onun onayladığı, severek yaptığı veya kabul ettiği anlamına gelmez. Sevmeyen ama katlanan, kabul etmeyen ama itaat eden, saygı duymayan ama korkan insanların birbirinin “göz aydınlığı” (Furkân, 25/74) olacak şekilde birlikte yaşamaları ne yazık ki mümkün olmayacaktır. Netice olarak sert ve emredici üslup her şeyden önce samimiyeti ortadan kaldırır. Oysa aile her şeyin ötesinde içtenlik değil midir?