Hanımlar günaydın. 23 yaşındayım, 4 aylık anneyim bebeklerim ikiz bu duruma gelene kadar çok şey yaşadım. Bir kere kürtaj oldum sonrasında bebek olmadı ameliyat oldum tüplerim bağlandı sonra tüp bebek yoluyla hamile kaldım ve çok şükür kucağıma aldım kızlarımı. O kadar çok zor zamanlar geçirdim ki şuan biraz ilgi, anlayış bekliyorum. Eşim çalışıyor her gün yorularak geliyor. Sadece yemekte konuşabiliyoruz o da ben birşeyler sorarsam. Sonrasında çocukları seviyor falan. Saat 9 olduğunda çocukları odaya götürüyorum bir kaç saat uyusunlar biz de beraber oturalım diye. Ama olmuyor eşim çok ilgisiz davranıyor mesajlaşırken ayrı eve gelince ayrı oluyor ne zaman konuşalım edelim desem içerde uyuya kalıyor sonra gidip yatıyoruz. Ben evde iki çocukla sabahtan akşama kadar uğraşıyorum ben yorulmuyor muyum? Çocuk bakmak çok kolay da ben mi bilemiyorum acaba? Gece kalk sabah kalk uykuyu en çok ben arıyorum ama sırf biraz yüzünü göreyim istiyorum beklediğim tepkiyi alamıyorum.. Dün mesela üşüyorum sabahları dedi. Küçük el ısıtıcı ped sipariş ettim elleri üşümesin diye bana ne dese beğenirsiniz. Teşekkür ederim ama ben bunu kullanmam. Yani bu ne alaka Allah aşkına. Eşim sessizdir kavga bile olsa konuşmaz bu beni daha çok sinirlendiriyor ve artık gerçekten psikolojik destek almaya başlayacağım acaba sıkıntı bende mi diye düşünüyorum. Bir şey i tartışarak halletmek istesem mesela sürekli tamam kapatalım tamam şu böyle geçiştiriyor. Ya daha neler neler. Benim daha ne yapmam lazım? Hata bende mi acaba?