Kızlar oğlum 14 aylık bu zamana kadar hep sakinlikle cevap vermeye çalıştım tepkilerine yaptıklarına. Dağıtmasına, dökmesine, kırmasına hala daha asla sesimi çıkarmam beraber toplayalım annecim derim. Yada zarar verdiği birşey olursa gözümün içine bakar Aslaaa kızmam. Fakat konu kendine zarar vermeye gelince benim sinir seviyem kontrol edilemez bir hal alıyor. En son şuan yaşadığımız durumu anlatıyorum belki bu konuda bana sizler yardımcı olursunuz diye.
1 2 haftadır elini küçük diline götürüp kendini öğürtüyor bir kaç kez sesli uyardım. Elini sert bir şekilde çektim. Bugün ise artık sonunda kendini kusturdu ve bende kötü bir şekilde bağırdım. Şuan yüzüne bakarken suçluluk hissediyorum. Kendimi kötü bir anne olarak görüyorum. Ama nasıl engel olacağımı artık bilemiyorum. Dağıtsın ne bileyim başka şeyler yapsın Aslaaa özgürlük alanına karışmam kendisini geliştirsin fakat kendine bu aralar çok zarar veriyor ve bu konuda ikazlarım ona engel olmadığı için çok sinirleniyorum..
Bu durum bende alışkanlık yapacak diye inanın çooook korkuyorum çoook. Çünkü eğitimin, sevginin ve insana olsun hayvana olsun tüm saygıların ilk önce evde alındığına inanan ve bu şekilde büyüyen bir insanım fakat bu durum beni kahrediyor. Ağlamamak için zor tutuyorum kendimi.
Çocuğuna bağıran onu hırpalayan bir anne olmak istemiyorum asla Aslaaa. Ama korkuyorum ne yapmam lazım lütfen bana fikir verin psikolojim bozuldu artık..