Bazen hayat çok acımasız dimi kızlar.. tek benim mi böyle bilmiyorum bazen okadar kendimi güçsüz çaresiz hissediyorum ki. Takmicam diyorum umrumda olmicak ama yapamıyorum ya uyuyamıyorum bile elimde değil.. olayı anlatmak istiyorum sizede okadar saçma ki bugün kızımı anneme bırakicaktim günlerdir uykusuzum kaç gecedir kızım düzgün uyumuyor falan eşimle plan yaptık bı film izleriz dinleniriz rhat rahat iki aydır falan anneme brakmiyorum kızımı üzülüyor gitmek istemiyor bizden ayrılmak istemiyor ama benimde dinlenmem lazım artık dayanamıyorum eskiden iki haftada bir gun birakirdim. Neyse sabah bişey yok hazırlandık gidiyoruz hiç yoktan eşim saçma saçma başladı annemlere laf söylemeye bizlede alakası yok annemin kendi babasıyla alakalı söyleniyor kardesime laf söylüyor falan esiminde kendi ailesi berbat bize büyü bile yaptılar yani öyle kötü ailesi var başladı saydirmaya bizimkilere bende bagirdim tabi durup durup ne alaka yani bugün. Sabah o oldu yani sabah 12 den beri konuşmuyoruz alltan alırdı bu ara en küçük şeyde bile bugün haksz olduğu halde yanimda durmamalar ben otururken uyumalar ben yatarken kalktı şimdi tek oturuyo falan hiç sallamıyor beni. 1 gün dinlencektim ya onuda haram etti yani sinirimden ağlıyorum yatak odasında tek başıma. Nasıl takmicam ben bu insanı çözemiyorum ki bu dengeszliklerini. Napayim sizce şimdi ben