Ben eşimin aile işinde çalışiyodym bekarken. Kaynım biz daha nişanliyken başladı bana kırıcı laflar söylemeye. Daha evlenmemiştim bizim evin temizliği için eve getirdi kaynım beni anahtarı verdi açığım diye yanlış anahtarı vermiş aşağıdan bagiriyo diyo bide gelin alacaz daha kapıyı açmayı beceremiyo diye. Ben sesimi çıkarmadım. Aşağıya indim yanlış anahtar galiba abi dedim. Evet yanlışmiş dedi. Evlendik eşimle annesinin evine gittik yüzümüze bakmadı bı hoşgeldin demedi bize. Her onlara gittiğimizde söylediğim her lafa sanki kötü bişey soyluyomuşum gibi laf söyler. Çocuk doğunca yemeğe geldiler daha kirkliydim. Çocuğum çok agliyodu bende pilav çorba türlü yaptım. Eşime evde tavuk yok dedjm bişey olmaz dedi. Kaynanamda almayın kalsın dedi. Bende önceden geleceklerini soylemedikleri için bide acil yapmam gerektiği için yapmamıştım. Bebeğim felaket agliyodu o zamanlar. Kaynimda herkesin içinde ben eve gidecem bişey yapmamış bide kadın olacak diye bağırdı. Öyle kötü hissettim ki. Eşim orda değildi o sıra kaç gün boyunca o laf içime oturdu. Diğer eltimde gelmişti beraber lavaş yapıyorduk o sıra sadece lavaş yicem dedi bide. Neyse dünde yine onlara gittik kaynanam hastaydı ziyaretine. Kızımı kucağına aldı oynadı. Sonra bana diyo ne pis kadınsın çocuğun tırnağını kesmemişsin. Bende dedim uzatmadan kesemiyorum birakmiyo keseyim bende etini keserim diye biraz uzayınca kesiyorum dedim. Ama çok zoruma gitti. Kolay kolay gitmiyorum oraya sirf bu kırıcı laflarindan dolayı. Eşim oranın üst katına taşinacaz deyip duruyo bide. Daha çok var ama uzun olduğu için bu kadarını yazdım. Ben ağzı var dili yok bı insanim kötü bı laf söylemedim hiç bı zamn sizce sevmemekte haksizmiyim kaynimi. Dünkü söylediği laf aklıma gelince moralim bozuluyo ondan yazdım buraya.