İnstagram da gezerken öyle bir geçer zamanki videosuyla karşılaştım o diziyi her gördüğümde ağlayasım geliyor çünkü bizzat aynılarını yaşadık öyle olunca aklıma çocukluktan hiç silinmeyen anılar yine geldi neyse anlatayım biraz rahatlayayım dedim
Neyse bir işte babam eve geldi tabi hepimiz odalara dağıldık çünkü eve geliyordu en küçük şeyde kavga çıkartıp gidiyordu bizde kavga olmasın diye odalarımıza giderdik işte yine bir gün boş yere kavga çıkarttı evden gitmek için bu sefer baya büyüktü kavga annemi evden kovuyordu bizde 3 kardeş köşede izliyorduk en büyükleri benim o zaman 11 yaşındaydım anneme el kaldırınca o küçük boyuma aldırmadan anneme vurma diye atlamıştım önüne annemin babam bana vuracaktı annem izin vermedi kovdu annemi çocukları bırakıp gideceksin dedi annem asla gitmem dedi babam gideceksin çocuklar kalacak falan bir süre böyle tartışma oldu bende ben annemle giderim onsuz kalmam dedim neyse annem tamam çocuklar kalsın ben giderim dedi tam kapıya gitti babam arkasından koştu izin vermedi bizi aldı annemle birlikte çocuk odasına kilitledi kendi evden gitti sabah gelip açmıştı kapıyı
Çocukluktan çok fazla travmam var dün bir postun yorumunda bir arkadaş kınama bir gün öyle kavgalar olur falan gibisinden bir şeyler yazmıştı ben zaten o kavgaların en büyüğünün içinde büyüdüm yani bazı şeyler basit kalıyor bana neyse işte içim çok sıkıldı anlatayım dedim öylesine
