Sana en yakin arkadaşımın hikayesini anlaticam. Universitede asik olup evlendi. Esi dagilmis cok sorumsuz bir ailenin ogluydu. Evkenirken evlerine esya bile alamadilar ikinci el felan aldilar arkadaşım cok seviyordu kabul etti. Evlilik surecinde doğru duzgun calismadi arkadaşım idare etti ailesine bile caktirmadi. Her iste calisti market, avm felan nerdeyse evi gecindirdi. Esi hicbisey gormemis hep baskilanmis bi adamdı. O da biraz kadinlarin cok oldugu bi yerde ise basladi derken arkadasim hamile kaldi ve adamin gozu acildi ya arkadasim 3 aylık hamileyken aldattigini ogrendi ve pişkin piskin ozur bile dilemedi ne yapacan karninda çocukla boşuyacakmisin dedi. Aldattigi kadınla gorusmeye devam etti felan. Herkes affet boşanma bebek var derken arkadasim kabul edemem bunu dedi bosadi. Ev tutdu, hamileliği yalnız gecirdi yalniz dogum yaptı calisti etti suan 2 yasina geldi oglu evlenirken alamadığı esyalari bile aldi evine yepyeni duzdu. Ogluyla okadar mutlu ki. Cocuk icin kabul etsem aldatmaya devam edecekti mutsuz bir evlilikte büyüyecekti cocugum diyor. Buarada gerçekten bosanacagini beklemiyordu is ciddiye binince kopek oldu tabi ama arkadasim affetmedi. Yani demem o ki kadınlar cok guclu isteyince hersey oluyor. Onun avantaji sadece memurlugu kazandı o asamada ama simdi hep sey der eger affetsem kendime saygim kalmicakti simdi kendime saygı duyuyorum ve bu gucle bebegimi cok daha iyi buyutuyorum diyor. Sadece anlatmak istedim belki sizede ornek olur. Hakkinizda hayirlisi olsun