Tesadüfen mesaj gelince girdim pek giremiyorum buralara bu ara malum aklım hep bebeklerimde hastanede bebek yoğun bakımının önünde gün geçiriyorum elimde telefon korkarak bekliyorum bir haber gelicek mi diye. Beni merak eden arkadaşlar olmus mesajlar geldi, post açılmıs özel. Çok teşekkür ederim merak edip, düşünenlere. 3 hafta oldu doğum yapalı bebeklerim 33 haftalıklar suan ne zaman küvezden çıkacaklar bilinmiyor ve ben bu süreçte çok tükendim giriyorum yanlarına bi öpüp, kokalayamadım bile dün hemşireye yalvararak küvezi açtırıp ellerini öpüp kokladım sadece bir lütuf gibi. Çok şükür insaflı bir hemşire dek geldi ki fotoğraf atıyor fırsat buldukça normalde yasak. Bebeklerimin biri 1830 gram biri 1760 gram ciğer gelişimlerini bekliyoruz. Gece 3 bucuk ta mesah geliyor numune alınmıstır diye aklımız çıkarak hastaneye gidiyoruz o saatte neden gece gece numuna alıyorlar diye. O kadar zor bir süreç ki Allah herkese sabır versin bu durumu yaşayanlara, evaldıyla sınananlara. Kucağıma alamadım henüz ama anneliği ciğerlerime kadar hissediyorum. Göğsüm boş, yatakları boş, evimiz bomboş. Dilimde tükenmeyen dua sağ salim gelsinler evimize diye. Dua edin bizlere evlatlarıma sağlıkla kavusuyum çok çok çokk yoruldum ne hamileliğimde yüzüm güldü hep risk ne bebeklerim doğduktan sonra her konusmada risk devam ediyor cümlesi doktorun ağzında. Çok dua edin bizlere bu haftalar bitsin...