Günaydın kızlar. Önceki postumda yazmıştım ya. Eşim bir haftadır izinliydi. İznin çoğunu kayınvalidemlerde geçirdik. Ya baktığımızda çok iyi diyorum ama bazen de lafları gerçekten batıyor. Hadi diyorum saygımı bozmayayım ama insan bir süreden sonra ne diyeceğini şaşırıyor artık.
Dün akşam kendi anneme gitmek için evden çıkıyorduk. Kayınvalidem "yavrum sen gidiyor musun babaannenden, sen gidince ben çok üzülüyorum" diyor. "Size gittiğimizde bile sizden dönerken ağlıyorum ben" diyor. Çocuk da uykusu geldiği için ağlıyordu. "Bak gitmek istemiyor, ağlıyor" diyorlar. Eşim de bana dalga geçiyor "bırakalım da büyüyünce alırız" dedi. Kayınvalidem de eltimden bahsederek "o da böyle diyor" diyor. Yani eltim de "siz büyütün, ben büyüyünce alayım" diyormuş. Ben de "ben bırakmam çocuğumu" dedim.
Eşim de böyle izni bitti gidiyor ya, böyle duygusal duygusal haller, hasbinallah. Ona da "sanki cehenneme gidiyorsun, kendi evine gidiyorsun" dedim.
Kayınvalidemler ile en geç iki haftada bir görüşürüz. Bu kadar duygusallığı ben mi anlamıyorum? Ben mi duygusuzum? Annemlere gideceğimiz zaman mı oluyor bunlar hep? Sizin kayınvalideleriniz de böyle mi kızlar?