Bugün annem bana geldi dışarda işlerimiz vardı eşimle. Eve geldiğimde annem kiraya zam yapılacağını söyledi (kendi oturduğu eve).
Eski postlarimi bilenler bilir resim atmıştım. Annemin oturduğu ev kot 2 . Garajla aynı yer. Mutfakla salon bir. Evin bir şekli yok. Camlar pimapenli değil. Çok soğuk alıyor. Rutubet vardı her odada. Annem sürekli alçı yaptırıp ev boyattı uygun fiyata bulup. Yani kısacası annem orayı yasanacak bir yer yaptı. Normalde kimse oturmaz. 2 +1 odaları küçücük. Salonun üstünden uzunca kolon geçiyor.
Annem 470tlye oturuyordu. Ve 750 tl olsun demişler. Bugün toplantı olmuş kiracılar değil ev sahipleri toplantı yapmış. Bilenler bilir babam öleli 18 yıl oldu. Bende evlenince annem yalnız tek başına yaşıyor. Maddi yardımcı olamıyorum. İllaki zam olucak diyeceksiniz ama ev 750 tl değerinde değil. Bunu hepside biliyor. Hadi bunu geçtim toplantıda herkes burası yardım derneği değil. Kaç yıldır çok ucuza oturuyor. 750 tl vermeycekse çıksın gitsin evden demişler. 13-14 yıldır annemle o evde yaşadık. Yönetici gelip söyledi samimi olduğumuz bir kadın kendisi. Bunları söylerken ben çok utandım. Yüreğim yandı. Bize acimislar yıllardır . Şimdide yeter artık diyorlar. Evin değeri o olsada bize 470 tl deselerdi evet haklilar başkası gelip otursa 750-800tl verse bize yıllardır destek oldular derim. Ama evin değeri belli. Kim gelir oturur o evde 750 tl demiş yönetici. Herkes demiş ki biz buluruz oturacak birini.
Annemin yanında belli etmedim ama kendi evime gelince ağladım odada. Eşim baktı kıza 3-4 saat. Kızı uyutamamis bana yüz sallıyor tripli bir şekilde 2 saattir uyutmaya çalışıyorum uyutmuyor swn uyut ben gidip uyuyacağım dedi. İnsan bir sorar ne yaptınız diye. Arkamızda bir dağ ol. Ona ihtiyacım yok . Ama yinede bir söz söyle gözlerim ağlamaktan kızarmış bir kere baktı yüzüme gözlerimi görmesine rağmen sormadı neyin var diye . Böyle komşu böyle eş mi olur Allah aşkına 
Ses etmedim. Normalde bin tane şey derim ama herşeye katlanırim söz konusu annem olunca yikiliyorum. Eşimle tartışmaya bile gücüm yoktu.
Babasızlik çok zor bee
Bütün kolum kanadım kırık şimdi
Annemle yıllardır hep güzel ev hayalî kurduk. Hep 2 veya 3cu kat diye hayal ederdik yatakta uyurken şöyle yapariz böyle eşya alırız güzel odam olur diye hayal ettim ki olmayacağını bile bile. İyi geliyordu ayakta tutuyordu bizi bu hayaller. Maddi gücümz yok diye yıllardır bu evde yaşadık. Şimdi parayı vermeyecekse çıksın evden demeleri cok ağrıma gitti. Yüzümüze karşı gulen insanlar.
Babam yaşasaydı böyle olurmuydu bilemem ama gözüm arkada kalmazdı. Şimdi beddua etmemek için kendimi , yüreğimi zor tutuyorum. Yetim bedduasi hep tutar benimde hep tutmuştur.
Bu kadar ağır konuşmaya , insanlıktan çıkmaya ne gerek var be !!? Bana göre insanlık bu değil.
Dilerim Allah'tan böyle söyleyenleri Allah vicdanlariyla terbiye etsin