Ben kayınvalidem le oturuyor dum 1 senelik evliyim ve yeni bebeğim oldu ev kendi evim olmasına rağmen içi dayalı döşeli olmasına rağmen sırf üzülmesin yalnız kalmasın ağlamasın diye yanında kalıyor duk eşimle doğum yaptığımda 40 gün annemin yanında kaldım bana o baktı daha sonra eve geri döndüm görümcem ve kaynanam sürekli evde oldukları halde benim ilk bebeğim hiç bir konuda bana yardımcı olmadılar bebeğim gece gündüz ağladı merak edip sorunu ne neden ağlıyor demediler bir gün bile ilgilenmedileer korktum bebeğimi yıkayamadım rica ettiğim halde 3 hafta çocuğu mu yıkamadılar anneme de geri gidemedim memlekette gitmişler di eşim sana burda yardımcı olmuyorlar çok yıprandın yoruldun seni memlekete annenin yanına yollayayım hem az hava al hem biraz yorgunluğu nu alsınlar dedi eşim ablamı aramış abla eda çocukla tek başına gelemez gel edayı oraya götür diye kayınvalidem duymuş geldi birden bağırmaya başladı benim gönlüm yok ben müsade etmiyor um ordan yeni geldi anne babasına gitme hakkı yok diye eşimde bağırdı ne diyor sun sen yaa ona o hakkı ben de dahil kimse veremez istediği zaman ailesine gidebilir biz kim oluyor uz dedi ağladım zoruma gitti ablam 12 saatlik yoldan geldi ablamın suçu günahı yok hiçbirşeyden haberi yok hoş geldin bile demedi insan yerine koymadı bide emir verir gibi edayı götürme dedi burnunu soktu eşim daha da çok sinirlendi topladı eşyalarımızı eve geldik bundan sonra çocuğu görmek isteyen buraya gelsin oraya birdaha gitmeyeceğiz ben ablana rezil oldum dedi insanlara iyilik asla yaramıyor muş ve bir kaynana asla öz anne gibi olmuyor muş uzun oldu hakkınızı helal edin içimi dökmek istedim size :(