Çocuktum, babam güzel bişey olsa sofrada iki kaşık fazla alsam önümden çeker karısının önüne koyardı. Eve kilo kilo meyve girerdi, babam hepsini sayardı, dolaba koyduğu hazır suyu bile ölçerdi. Eve gelince sorardı bugün portakal yedin mi elma yedin mi diye. Bazen canım yemek isterdi yalan söylerdim yemedim diye. Bi gün peynir yemiştim, onunla kendilerine tost yaparlardı, bir uyandım küfür ediyor kaşarı yemış bilmem ne yaptığımın çocuğu. Çikolata alırlardı yatak odalarında dururdu, yememi istemedikleri her şeyi yatak odalarına koyarlardı. Hiç unutmam onların yediği muzun kabuğunun içini sıyırıp yemeye çalışırdım. Vee böyle böyle bir sürü şey. 13-14 yaşından sonra gururum ağır gelmeye başladı ve sofralarına dahi oturmazdim.
Şu an Allah'ıma binlerce şükürler olsun maddi durumumuz ne olursa olsun benim yada çocuğumun gözü bişeye değmeyegörsün 250 gram olsun yarım kilo olsun eşim alır getirir. Yeme içme konusunda dehşet eli bol, bense hala birileri kızacak korkusu ile bazen çekindiğim olur.