Kızlar canım sıkkın. Eşimle bi süredir limoniydik. Nerden çıktı geçen gün iftara sofra hazırlıyordum ve hastaydım o gün orucu zor tuttum. Fena bi mide bulantım vardı. Anksiyetem var elimde olmadan aşırı kaygılı olduğum zamanlar bu mide bulantısı beni mahvediyor. Eşim anlamaz gerçi mideni üşütmüşsündür falan dedi ama iyi değildim o gün. Neyse yemeği hazırladım. İçecek koymamışım masaya. İçecek de böyle toz içecek almış suya karıştırıp yapılıyor. Unuttum hiç aklıma gelmedi dedim bugün de içmeyiver. Unutmamışsındır da işine gelmemiştir dedi . Eğlenceli bi ses tonuyla söylemedi hani şaka falan değildi bende nankörlük etme o kadar şey hazırladım hasta halimle kalk o zaman kendin yap dedim. Bişey demedi. Onu da anlıyorum oruçlu halde çalışıyor yorgun canı istemiştir ama benim iştahım falan gitti. Su içip kalktım bişey yemedim. Sonra yine mesafeli devam ettik. Ama küs de değiliz konuşuyoruz. Arada bi gelip gidip (suratım asıkmış) rüyamda görsem ayaklarına bakarım ters mi diye falan diyor gülüyor. Neyse bugün geldi kapıyı açtım hoşgeldin dedim. Ayakkabılarını çıkarırken ben içeri geçtim. Yanımdan mutfaga geçti kendi kendine söyleniyor (yemeğin salçalısı kadının kalçalısı) deriz ya hani. Bu da (bilmem neyin nesi, kadının 1.50’si) dedi. Benim boyum 1.60. 1 senedir sıkıntılı bi süreçten geçtim 25 kilo falan aldım. Dolayısıyla boyum da kısa iyice kısa görünüyorum. Basık görünüyorum ki hiç memnun değilim halimden. Zaten arada bi (kilo alınca iyice küçüldün) diyordu. Beni bi ağlama tuttu. Tartıştık içimden geleni geçeni söyledim. Beğenilmiyorum, aşağılanıyorum gibi hissettim. Halbuki bayıla bayıla senelerce peşimde koşa koşa beni almıştı. Neyse üzgünüm haksız mıyım bilmiyorum fikirlerinize ihtiyacım var.