Kızlar eşimle ayrıldık ama daha bosanmadik benim takıntı olmamdan geçmeyen sinir öfkemi kontrol edemiyom birseye kızınca hemen kendime gelemiyorum 2 tane kızım var biri 4 biri 2 yaşında eşimle aramızda zamanla soğuma oldu çocukları da birakcam zaten alma gibi şansım hiç yok eşimde vermeden yana değil hiç daha öncede çocukları bırakıp gittim 2 gün sonra geri geldim ve çocuklara karşı da soğudum onlara dokunusum bile değişti onlarda bunu fark ediyolar gorumcem kaynanam baktılar çocuklara ve şuan bu 2ci oldu yine bırakıp gittim bir yanım buruk bi yanımda dönmek istemiyor eşimde bende mutsuz yasiyoz cocuklarada yansidi ve ben ofkelenince cocuklarada vuruyorum ağır şekilde değil büyüye fazla bağırıp çağırıyorum çocuklarla evde zaman geçiremiyorum sıkılıyorum nasıl ilgilenemiyorum tam olarak sanki onlar benim gözüme batıyor gibi kendime bende şaşıyorum eşimin ailesi ilede sorun olunca eşimle sorunlar yaşadık çocuklara düşkünler eşimin ailesi hasta oldum resmen yok diyorum sen analık yapamiyosun çocukların psikolojisi daha da bozulmasın diye ve ben şuan çocuklarımın yanında değilim onlarda kaynanamda yada görümcem de kaynanam bakacak kapasitede değil tam görümcem güzel ilgileniyor ama oda evli çocuğuda olacak eşim annem bakamaz diyo çocuklara gel diyo ben gitmek istemiyorum çocuklarım onlarında yanında huzurlu iyi yetissinler istiyorum eşimin ailesi iyi bir ailede normalde bizimkiler öyle değil fark var benimde hiç kimsem yok hep kendi halime eşimin ailesi ile görüşmüyorum zaten büyük kızın benden soğudu soğuk bakışları oluyor benimde ona fark ediyo bunu beni sevmedini söylüyor bazen ama benden sanki bir yani nefret ediyor benim içimde çocuklarıma karşı vicdan kalmamis geri dönmem doğru olurmu sizce ne yapmalıyım geri dönersem yine aynı şeyleri yaşayacağız çocuklara soğuk davranıyorum diyede zoruma gidiyor benim hastane gittim bir kaç kere oda ilaçlarda yan etki oldumu kullanmadım fazla benim çocuklara şuan onlar bakıyor bunu düşününce yine zoruma gidiyor elle artık kalsınlar orda diyorum