Yardım değil ki bir erkeğin çocuğuna bakması. Onun da evladı. Ev işi yapması da yardım değil. İnsani şartlarda bir hayat istiyorsa tabiki yapıcak. Kimse kimseye maddi ya da ev işleri açısından bakmak zorunda değil. Hayatı paylaşmak için evlendik, hayatı paylaşıyoruz. İkimiz de her işi yapıyoruz. Örneğin iki çocuğumuz da çok ufak. Gece paylaşıyoruz. Biri ağlarsa ben, diğeri ağlarsa eşim kalkıp bakıyor. Kimin şansına artık hangi bebe uyursa dinleniyor :) Bazen birbirimize izin günü veriyoruz :) Ben bebelere bakıyorum o arkadaşlarıyla vakit geçirip eğleniyor. Ya da o bebelere bakıyor ben arkadaşlarımla vakit geçiriyorum. Şu sıra çalışamadığım için haliyle ben maddi olarak daha kısıtlı katkıda bulunuyorum o da ev işinde o şekilde. Ama maddi gücünün elverdiğince benim yaptığım işleri kolaylaştırmaya çalışıyor. Beraber tasarruf edip kurutmalı çamaşır makinası aldık mesela işimiz daha az olsun diye. Ya da atıyorum evlilik yıldönümünde sözleşip hediye falan almadık yardımcı teyze aldık evi temizlesin bir gün biz de çocuklarımızla vakit geçirelim daha çok diye. Anlıycağın her şey beraber. Böylece oğlanlarımız da her şeyin eşit olduğunu görerek büyüyüp hiçbir kadının onlara hizmet etmek zorunda olmadığını anlıycak inşallah. 1 buçuk yaşında ufaklık çöp çöp diyip bezini çöpe atmayı öğrendi bile :) Hep beraber temizleyip hep beraber eğlenmek en güzeli. Çocuklar da sürekli temizlik yapan her şeye zor yetişen gergin bir anne ve sürekli kendini yayan bir baba istemez. İkisiyle de vakit geçirsin oynasın ister. Ben öyle istedim çocukken. Olmadı. Annem hep temizlik yapar babam bana bakar oynardı.