Değişmez aslında köprüyü geçene kadar misali....
Ve şunu da soylim eşler aslı da birbirlerini değiştirmeye çabalamaya başladıklarında yorulursun, sabrın tükenir.. bırak herkes kendi kişiliğini yaşasın sana uymuyorsa evlenme ama sonradan bunu yap bunu yapma deme...
Evlenmeden önce esimize daha narin davranırız kızda erkekte. Sonra yavaş yavaş alışırsın bi nevi içindeki öküzü dışarı çıkarırsın...:) insanoğluyuz kaybetmeden asla kıymet bilmiyoruz... mesela eşinden boşanmak için çabalarsın so ra boşalırcasına içinde bi boşluk olur belki kendince pişmanlık bile yaşarsın... Ya da ölünce vayyy canım dersi n ama toprak aldığını geri vermez ki.. en basitinden sağlığınızın bile kıymetini bilmezsiniz ta ki biberine bisey oluncaya kadar...
Mesele yani şu dur ... alışkanlık... alıştıkça biseyin sanki değeri azalır. Aslında öyle değil ama içinizden geldiği gibi davranmaya başlarsınız. Mesela çocuklar anne babasına aksidir ama dışarıda insanlara karşı nekdar iyidir sempatiktir...