Ben çok kazık yedim arkadaştan yana. Hep arkamdan iş çeviren ,kiskanan, yalan söyleyen, nankör arkadaşlarım oldu. Uzun yıllardır arkadaşım yok. Yalnızlığımı çok seviyorumm. Gönlüm isterdi tabi bir kaç arkadaşım olsun ama olmadı diye de üzülmüyorum. Kafam rahat bu şekilde. Birşey anlattığın zaman hemen kendileriyle kiyasliyorlar. Senin eşin gibi benim eşimde bana böyle davransa direk boşanirim benim prensiplerim var demeyi biliyorlar havalı havalı. Ama benim yaşadıklarımı yasasalardi eminim ki salya sümük aglayarak bana anlatırlardı. Yasamayipta konuşması kolay oluyor. İnsan derdini anlattığına pişman oluyor. Bana destek olup teselli etmesi gereken yerde kendini yuceltiyor. Sanki benden daha güçlü daha mantıklı daha otoritermis gibi. Oysaki herkesin yaşadıklarını biliyoruz kasıntı olmalarına gerek yok. Hava aticaz diye yapmadıkları kalmıyor. Derdimi anlatmaya başlıyorum ayy bende şu marka ayakkabı aldım , şu cafede yemek yedim hesap çok geldi ama olsun eşim benden parasını esirgemez herşeyi alır yapar hahahh diye konuşan boş gereksiz kişilere ihtiyacım yok.