Alım gücü olanlara öyle imreniyorum ki bazen baka kalıyorum yada içime atıyorum esinede birşey demiyorum elinden geleni yapıyor borçları ödesin diye sadece evin ihciyacini aldiriyorum onun haricinde adam akıllı alışveriş yapamiyoruz ne eşimin ne benim nede oğlumun birşeyi kalmadı üst baş olarak benimkiler eskidi evde giyiyorum sokağa çıkarken kısa kollu üstüne mont giyiyorum iki kot pantolonun vardı ikiside kötü oldu eşime al diyemedim.tamire verelim dedim oğlanın esofmanlarin paçaları kısaldı çorapları eskidi kız en azından abisinin ufak gelenleri giyiyor bazen çok takıyorum kafama eşime kot pantalonu söyleyince sana pantalon almak lazım dedi iç geçirdi kafasını eğdi aşağıya çok üzüldüm kıyafetin yoksa bile var bana gerek yok çocuklara al diyorum benimkiler şimdi idare eder diyorum ama içim içimi yiyor açıkçası .
Çarşıya indiğimde milletin eli kolu dolu netten takip ettiklerim bile sürekli alışveriş içinde çok imreniyorum bazen iç geçirip duruyorum sürekli . Yinede Allah bundan aşağı etmesin diyorum benim derdim ne ki üstüne hiç kıyafeti olmayan yada alamayan çok insan var yinede şükrediyorum .
Bir an derdimi sıkıntımı size paylaşmak geldi kimseye diyemiyorum cunki bari burda dökerim istedim belki biraz rahatladım