20 aylık oldu ama ben artık sinir hastası oldum. Doğduğundan beri huysuz,ağlak, uğraştırıcı bı çocuk sınırı desen çabası... Hiç iş yaptırmaz küçükken kucak için ağlardı şimdi de her işime müdahil süpürge tutsam süpürgeyi ver diye çığlık çığlığa vermezsem vurmaya başlar tuttgu yerimi ısırır. Viledaya geçsem bana ver diye bağırır. Yemek yaparken bulaşık yıkarken herşeyde böyle. Ben 20 aydır yalnızken hiç bir iş yapamıyorum. İlla birisi çocuğu oyalayacak ben iş yapacam. Tabi kısıtlı sürelerde ne kadar olursa işlerim hep yarım yamalak. Psikolojim çok bozuldu son aylarda ısırma, biseyleri fırlatma, vurma huyları da başladı. Dediği olmazsa yada istemediği bişey yapmaya kalksam kaos çıkıyor en basitinden bez değiştirmek bile çok zor. Baş edemiyorum sinirleniyorum ona zarar vermemek için bazen kendime vuruyorum bardağı tabağı tezgaha sert koyup kırıyorum çok yıprandım. Emmeyi kessem hemen sakinleştirici kullanmaya başlayacak. Benim sınırlı halim de ona yansıyor farkindayim ama güzellikle söylediğim de hiç bı şekilde uyum sağlamıyor 10 kere hadi altını değiştirelim derim kaçar sonunda kızıp yatırım. Geçen gündüzüm karışmış zaten gece de emerek uyumak istediğinden bı rahat uykum yok. Her çocuk mu böyle büyüyor anlamıyorum ben kadar zorlanan oturup ağlayan görmedim çevremde çok üzgünüm halbuki ne hayallerle doğurmuştum...