Öncelikle yetmek diye birşey söz konusu değil. Bir gün kendi tercihlerini yapacak olan bireyler yetiştirdiğimizi unutma. Bende çok kaygiliydim. 2,5 ay oldu 2. Kızımı kucağıma alalı. Çocuklarin herşeyiyle ilgileniyorum. Ama ev hep dağınık. Bnm annem de kayınvalidemde burda ama bana bı yardımları yok. İstemem de. Eşim en büyük destekcim sağolsun. Benim büyük kızım 4 yaşında o yüzden belki bı tık daha kolay ilerliyo herşey ama bana sorarsan çok yorgunum. Gece bebek uyumuyo . Gündüz büyüğü ile ilgileniyorum derken aynı pijamayla 3 gün geçirdiğim oluyo. En son şöyle keselene keselene ne zaman yikandigimi hatırlamıyorum mesela. Ama hepsi geciyo mu geçiyo. Surda 3 5 ay sonra yeniden rahat etmeye başlarım. Bu süreçten herkes geçiyo öyle düşün canım şuan hormonlar nedeniyle duygusalsin. Bende doğuma giderken çok ağladım. Sezeryan çünkü. Ya bana bişey olursa çocuklarım ne olur diye korkuyordum. Çok normal bunlar . Keyfini çıkarmaya calis. Bı daha bu zamanlari gelmeycek çünkü. Ayrıca kimse 4 4 Luk anne değil. Bunu da unutma :) sağlıkla kavuş ❤️