Çocukken okulda hep dislandim hicbir zaman beni guzel giydirip guzel saclarimi yapan istediğim ayakkabiyi alan bi annem olmadi 12 yasinda ise basladim sabah okul oglen işe gittim babam sizofren hastasiydi annem sinir hastasi gibi birseydi milletin elbiseleriyle gecindim hic unutmam bir gun kar yagiyodu ustumde tisort eski bi hirka ayagimda konvers ipislak bir kadin durakta kizim usumuyormusun dedi patronum bana mont bot aldi 8 inci sınıf mezuniyet kiyafetimi bile patronum aldi ogretmenim eger liseye gitmek istersen gonderim tum masrafı ben karsiliycam dedi annem bagirdi çağırdı ben ev aldım o krediyi kim oduycek birakmadi ilk basta gidip kaydimi yaptim lise tercihleri kendisi verdi hatta iceri ben ise gittim iptal etmis arkamdan o zamanki sevincimi anlatamam gun boyu iş yerinde sevindim tercih yaptim diye beni mudurun yanina gönderdi annem git okumak isteniyorum de dedi soyledim 16 yasinda istemeye geldiler yok dedim gelmesinler yok gelsinler yok dersin dedi bende geldiler tm dedim ama simdi dusunuyorumda bi insan 16 yasindaki çocuğun kararini sorgulamazmi cocuk akli diye evlendim 17 olmadan anne oldum simdi mutluyum ama hep bi meslek sahibi olmak icimde bu ukte kaldi keske babam dag gibi arkamda olsaydu annem yine oyle babam hasta olmasaydı belki ben evlenmezdim farkli bi hayatim olurdu suan 21 yasindaykm iki cocugum var hakkimi helal etmiyorum bu dünyaya