Öncelikle kendimi senin yerine koyduğum da bile sinir oldum, senin durumunu düşünemiyorum. Eşim 5te işten çıkıyo, bir gün bile dışarı çıkmasak kafayı yicek gibi oluyorum, her Allah'ın günü dışardayız. Zaten çocuğum asla ev seven biri değil. Eşim bazen bugün yorgunum dediğinde bile korkuyorum cikmayalim derse diye, mesela sabahtan soruyorum bugün nasılsın falan ona göre anneme gidiyorum orda vakit geçsin diye o kadar istemiyorum bende yani evde durmak. Çünkü 22 aylık çocuğum var sanki hayatım kaymış, evde daha zor hatta çok zor bi çocuk. Allah'ım bugünlerimizi aratmasın inşallah.