Cocuk 3-4 yasina kadar cok sus dur ve cezadan anlamiyor. Anliyor da, uygulamiyor. 3-4 yaslarina kadar cocugun bagirmasina bir yere kadar tahammul edilebilir.
Ancak 3-4 den sonra tamamen simarikliga giriyor.
Burda 2 grup insan var, gercekten en ufak bir cocuk sesine tahammulu olmayan, otobuse bebek arabanla binince oflayan puflayan, garip ve saygisiz bir grup var. Bu gruptan birine denk geldi mi lafimi esirgemem direk tartisiyorum.
Diger grup gercekten dogurup sokaga salan grup. Cocuk kendini ortan oraya atar dur demez, sussun diye eline telefonu verir, simartir, her istedigini yapar, isirir vurur kufur eder anne babanin otoritesi sifirdir. Bu gruba da denk geldigimde tartisma cikiyor.
Yani ne cocugu dis dunyadan soyutlamalisin, ne de tamamen salmalisin ne yaparsa yapsin dercesine.
Kimse kimsenin cocugunun sesine katlanmak zorunda degil evet bu yuzden cocugu dogru yerlerde sosyallestirmelisin. Hastanedir vs buralar istisna ama cocuk sosyallestirmeye avm ye girme. Cocugun yeri acik alandir dogadir park bahcedir. Ozellikle hareketli bir cocugun varsa ona gore sekillenmek gerekir.
Benim kizim su an ergenlikte ancak kucukken melek gibiydi sakin kendi halinde bir cocuktu. Ben de heryere onla gittim avm ye de sinemaya da herseye. Cocugum ona uygundu cunku. Ama oglum henuz 28 aylik ve 5 cocuk yaramazliginda. Simdi ben bu cocugu alip avm ye gitmem, daha ayak basmadim, orda insanlar of pof dese hakli, onunla denizde parkta bahcede sokakta sosyallesiyoruz, cocugunu taniyip ona gore sekillenmek cok onemli burda.