Bir şans vercem dedim oturp tüm sorunlarımızı haledelim diye ama inanın her oturp konuşmaya çalışınca ağzıma sıçıyor ailemi sürekli kötlüuor ailem bana yakın otyor die hep iftra atıyor yediği içtğini hep yerde bırakıyor topla dio bütün gün köpek gibi dip köşe temizlik yaptın e naptın ki bütgün evde uydun dedi oğluma dövmeyi kırmayı öğretiyor sürekli şideti gösteriyor yapma etme sanane diyor dün dedim 2 tabaktır al kat makinya senin işin yap yada annein evine git diyor bende aldım kırdım dedim adam olsan sen gidersin dio çok yazık siz. İçin çalışıyorum falan yapio artk ne sesni duymaya ne bana dokunmasına bile tahmül edemiyorum gidcek kendi ayaklarımın üzerinde kimsye muhtaç olmadan dura bilsem bir saniye durmazdım daha ne kadr bi insan acı kibir zorluk kötü söze maruz kalabilir ki ne kadar canı daha yana bilir