Son günlerde psikolojik olarak iyi değilim anksiyetem artmış durumda çok saçma şeylere takılıp kalmaya korkularımla tekrar karşılaşmaya başladım. Daha öncede uzun ve zor bir depresyon süreci geçirdiğim için aynı şeyleri tekrar yaşamaktan korkuyorum. Eşime de durumu söylemiştim anksiyetem arttı falan diye. Neyse bugün eve geldiğinde mutfağın hali ne akşama kadar ne yaptın dedi evi falan toparlamıştım süpürmüştüm yemek yaptım kızımla yemiştik çünkü kendisi geç geliyor haftanın üç günü akşam yemeklerinde yok bende yemekten sonra biraz oturdum kızımla banyo yaptık çıktık o geldi haliyle mutfak dağınık kaldı ki %90 temiz olur bunu görünce bana öyle söyleyince çok kırıldım kendisi de öyle çok titiz falan değildir yani takılmaz hiçbir şeye neyse ben bozulunca ya aslında öyle demek istemedim yanlış ifade ettim sen böyle yapmazdın ne oldu diye soracaktım dedi anlattım kötü olduğumu biraz konuştuk kapandı konu neyse gittim mutfağı toparladım güzel meyve tabağı hazırladım geldim yiyorduk kızım meyveleri yere atınca ben napıyorsun niye atıyorsun diye kızdım bu başladı bu ne böyle suratımı değiştir eve geliyoruz ben mi gelmişim kim gelmiş belli değil benimde canım sıkılıyor ama sıkıntılarımı dükkanda bırakıp geliyorum cart curt dedi gitti kapıyı kapattı yattı camış . Yani diyeceğim o ki ben nereye sıkıntımı bırakıp gideyim benim hiç yüzümün asılmasına hakkım yok mu bunun yolu bu muydu yani birazda ben alttan alınamaz mıyım? Hep güler yüzlü hep alttan alan hep hep hep yansıtmayan olmak zorunda mıyım? Gidip yanında yatmicam çünkü şu an haketmiyor. Günahcılar linçlemesin çünkü yanında yatmamı isteyen adam Kapıyı kapatmaz.Uzun oldu kusura bakmayın